Veel gedaan, te weinig uit gerust!

Hallo allemaal,

Wat gaat een week snel voorbij zeg! Schreef ik nog in mijn vorige bericht dat ik weer zin had om te gaan werken (na 2,5 vrije dag en het weekend), nu ben ik blij dat het weekend is! Even lekker uit rusten, want ik ben wel een beetje moe, moet ik eerlijk bekennen. Bij het bericht van vorige week staan nog wat foto’s, dus neem even een kijkje ;-)

Het is een erg drukke week geweest. Maandag moest ik nog wat papieren naar Nederland sturen. Nu bestaat er de gewone post, Correos de Chile, en die is relatief snel want de post doet er zo ongeveer 2 a 3 weken over. Ik heb wel eens andere verhalen over de post in het buitenland gehoord. En een kaartje sturen is ook niet zo duur, het kaartje kost ca. 35 cent en de postzegel kost ca. 53 cent. Maar goed, ik moest dus nog wat papieren naar Nederland sturen en op de ambassades is er de koeriersdienst. Dat is de een soort diplomatenpostbode. Er bestaat een internationaal verdrag waarin staat dat er een verzegelde zak post van het ene land naar het andere land kan worden gestuurd, zonder dat de zak tussentijds wordt opengemaakt. De post moet je maandag voor 9.00 (plaatselijke tijd) inleveren in een bak en dan gaat het met het vliegtuig naar Nederland en dan is het later in Den Haag. Als je zelf nog iets wilt opsturen, moet je er Nederlandse postzegels op plakken (die had ik van mijn ouders opgestuurd gekregen) en dan is het binnen een week op de plaats van bestemming. Toch wel handig, hoewel het dus voor Chili niet echt nodig is, maar wat dacht je van de Verweggistan. Vervolgens ben ik zoals gewoonlijk begonnen met vaste ochtendritueel. Daarna verschillende e-mails verstuurd naar mensen die ik graag wil spreken voor mijn onderzoek. Ik had een aantal goede artikelen gevonden van een soort denktank. Dus gezocht naar het e-mailadres van de schrijvers en een mailtje gestuurd met de vraag of ze tijd hebben om een gesprekje met mij te hebben. Ik kreeg al snel 2 reacties terug en de afspraken waren zo gemaakt. Verder had ik er niet aandacht meer aan besteed. 's Avonds na mijn stage had ik afgesproken dat mijn huisbaas (een Nederlandse dame die getrouwd is met een Chileen) langs zou komen om de tuinset en parasol neer te zetten. Gelukkig zijn we erg handig en binnen no time stonden de spullen op mijn terras! Het terras was redelijk schoon, maar het is wel eens anders geweest. Misschien is het normaal in Chili, maar mensen gooien van alles naar buiten. Zo liggen er peuken, stof hoopjes (je kent ze wel die hoopjes na het vegen) en nog wat keukenpapier. Dit was mijn huisbaas ook al vaker op gevallen dus heeft ze de conciërges gevraagd een brief te sturen door het complex, want ik ben niet de enige met een terras, er zijn in totaal 4 appartementen met een terras.

De volgende avond zouden Jantine en ik eindelijk naar de salsa gaan. Voor de salsa ben ik nog even een stuk gaan lopen en had ik nog wat kleine boodschapjes gedaan. Toen kwam ik bij een schattige patio uit, waar ook een aantal boekwinkeltjes en restaurantjes waren. Daar heb ik even gezeten en het enige echt Biertje (jaaa inderdaad Heineken) gedronken. Daar is ook een boekwinkeltje dat de Lonely Planet verkoopt en daar ga ik de LP van Argentinië kopen, want die is net 1 maand uit! Daarna teruggelopen naar huis want ik moest nog naar de salsa en daarvoor moest ik nog wat eten. Nog steeds hadden ik het idee van eerst zien dan geloven! Om 20.15 waren Jantine en haar Franse huisgenootjes, Amelie, bij mij. Het is wel grappig dat de conciërges haar al zo vaak gezien hebben dat ze al niet eens meer vragen wie ze is. In tegenstelling tot de conciërges van haar gebouw. Die vragen elke keer wie ze ook al weer is als ik zeg dat ik voor Jantine van 103 kom hahaha. We zijn dus naar Ile Havana geweest, een tent 5 minuten bij mij vandaan waar ze dus les geven en waar je ook kan eten en in het weekend naar live muziek kan luisteren. De leraar had erg soepele heupen en na een paar basis pasjes moesten we in paartjes dansen. Helaas is ook hier een gebrek aan salsa dansende mannen. Dus waren we genoodzaakt om met een oudere Chileense heer en elkaar te dansen en te oefenen. Het ligt nog steeds in de bedoeling om 2x per week te gaan dansen, want het is leuk om te doen en ook een afleiding van de stage. Tot nu toe plof je 's avonds op de bank en om een uurtje of 22.00 ga je slapen.

Ik mocht dus 2 stuks bagage meenemen van ieder max. 23 kilo. Ik weet dat ik dropjes altijd erg mis vanuit de tijd dat ik in Spanje woonde. Helaas kunnen mijn ouders niet hun beroemde Nederlandse pakketje opsturen (zat altijd een Nederlands tijdschrift, drop, sausjes enz. in) omdat dat toch weer iets te lang duurt. Om nu te te zeggen dat ik kilos drop heb meegenomen, is ook iets overdreven, maar aan ruim een kilo drop kom ik wel. Daarnaast moest er natuurlijk kaas mee. Echt waar, ik heb een halve kilo Belegen kaas in 2 porties meegenomen. Het eerste pak is al op, de andere ligt te wachten in de koelkast, maar daar zal ik pas in eind oktober aan beginnen. Het is namelijk binnen 3 weken op! Ik had dus gezegd tegen Bert (collega) dat ik drop mee had genomen en dat ik dat een keer zou uit delen. Natuurlijk heb ik mijn woord gehouden en met een bak drop door de ambassade gelopen. Iedereen heeft wel 3 of 4 dropjes genomen! Aangezien de ambassadeur een afspraak had toen ik rond ging, heb ik de bak maar even verstopt om later bij hem langs te gaan, want aan het einde van de dag was de bodem van het bakje al in zicht. Na de stage zijn Jantine en ik naar Parque Arauco geweest. Het was geen natuur park, maar een Mall met merken als Lacoste, Tommy Hilfiger, maar ook Zara en Women Secret (Spaanse winkels). Helaas zijn de prijzen ook weer Europees dus heb ik niets gekocht. Ik heb wel gekeken naar een rugzak om dagtripjes mee te kunnen maken, maar ik ben er nog niet helemaal uit welke en of ik er een moet kopen. Verder had ik vorige week in het Nationaal museum een boek gezien met de titel “A short history of Chile”. Toen we in de Mall een boekenwinkel zagen, heb ik gekeken naar de inhoud van het boek en gekocht. Het geeft een kort en bondig overzicht van de Chileense geschiedenis vanaf de oorspronkelijke bevolking tot aan de regeringsperiode van President Frei, de 2e president na Pinochet. Ik kom nog een keer terug, want nu hadden we alleen de benedenverdieping van de Mall gezien en er zijn er nog meer. Naast winkels zijn er ook restaurants en een bioscoop. Het was vanaf dat wij er aankwamen rond half 6 redelijk druk. We zijn gaan eten in een Peruaans restaurant dat El Otro Sitio heet. Vooraf kregen we 4 schaaltjes, een met witte rijst, een met een soort draadjes vlees en een pittig sausje, een met garnalen in een licht pittig oranje sausje (geen wiskey-coctailsaus) en eentje met kip en een soort holandaise saus. Ik vond het erg lekker en natuurlijk heb ik de Chileense wijn geprobeerd. Als hoofdgerecht had ik een soort biefstuk blokjes gebakken met tomaat en rode ui en daarop frieten geserveerd met witte rijst. Ook dit was weer om mijn vingers bij af te likken. Moet ook wel bekennen dat het restaurant in de LP staat onder de dure restaurants. Maar ja, ik werk op een ambassade dus dan mag je ook wel eens naar niveau eten ;-)

Ik kon niet veel meer doen tijdens mijn stage, omdat ik vooral teksten heb gelezen en ik toch eerst mijn gesprekken wil afwachten om te zien of ik nieuwe informatie te horen krijg, maar ook of zij mij met andere mensen in contact kunnen brengen. Wel heb ik even op internet gezocht wie mijn afspraken precies zijn. Blijkt dat ze oa. als adviseurs van de regering en het ministerie van Binnenlandse Zaken werken. Ik had dus zonder dat ik het wist, afspraken met belangrijke mensen in hun vakgebied! Dat was super natuurlijk. In de middag kwam Hans (collega) vragen of we zin hadden om mee te gaan lunchen, maar Jantine was er niet. En ik had daar wel zin in. Samen met Maarten, mijn begeleider zijn we naar een tentje geweest waar ze echt lekkere sandwiches hebben. Ik had getoast brood met kip, mayo en avocado. Na de lunch ben ik begonnen met het schrijven van mijn stageverslag. Misschien een beetje vroeg zou je denken, maar er moeten ook algemene dingen in staan zoals beschrijving van stageopdracht, organisatie enz. Dat zijn dingen die ik nu kon doen, aangezien ik voor mijn idee niets anders nuttigs kon doen. Ook omdat de site van een campagne tegen politiegeweld al 2 dagen plat ligt en waar ik informatie wilde zoeken. Waar zou dat door komen…..Na de stage zou ik weer naar de salsa gaan. Maar van Bert had ik al gehoord dat hij met een groep Nederlanders wel eens wat ging drinken na het werk. Dat zou vandaag zijn. Het was erg gezellig met de groep en ook de vorige stagiaire is weer in Santiago dus die heb ik ook ontmoet (had wat email contact met haar gehad). Overal in de bars heb je hier Happy Hour. Dat heeft soms een verschillende invulling, of de prijs is lager dan normaal, of je kan 2 drankjes krijgen en er 1 betalen. Helaas kan je dat niet delen, want je krijgt de drankjes na elkaar. Ik geloof dat ik iets van 2400 Pesos moest betalen voor een Martini en Sprite. Het is weer onvoorstelbaar hoeveel Nederlanders er over de wereld wonen.

Omdat het in de Flannery's nog al laat was geworden, ik was om 22.15 thuis, had ik niet veel gegeten. Tijdens het borrelen hadden we wel van die frieten besteld waar de schil nog aan zit en gekruid met paprikapoeder, maar daarna wilde ik zo snel mogelijk naar bed. Het was wel moeilijk om op te staan, maar vrijdags is altijd een korte dag. Ik wil graag meer Chilenen ontmoeten, dus dan moet je buiten de ambassade gaan lunchen. Dat hebben we ook gedaan, maar voor als nog niemand ontmoet. Alleen hadden we ons een beetje vergist in de afstand van het restaurant naar de ambassade, want heen hadden we een andere weg gelopen. Wel hadden we besloten om naar salsa les te gaan of naar een tent waar ze ook een salsa dansshow hebben in Bellavista. Nadat ik thuis alweer een deel van mijn bericht voor mijn weblog had geschreven en tegelijk de wasmachine aan het draaien was, ben ik naar Baquedano gegaan. Dat is een metro halte die zo ongeveer op de helft ligt tussen de metrolijn die van oost naar west Santiago gaat. Richting het noorden ligt dan Bellavista. Helaas zijn daar geen bussen of metro haltes dus moet je 10 minuten lopen en dan ben je in het uitgaansgedeelte van de stad, volgens vele. Ik was van mijn huis met de bus gegaan, maar de stadsbussen rijden toch iets meer gas dan lijn 11 of 12 in Utrecht en hebben niet eens altijd een busbaan. Hoe dan ook, ik was sneller bij Baquedano dan ik dacht, ook vanwege de verkeersdrukte in de stad. In Bellavista zijn we op zoek gegaan naar een tent waar je naar een salsa dansshow kon gaan en een buffet. We liepen langs een soort patio waar er allemaal leuke winkeltjes waren en een paar restaurantjes. Het zag er erg gezellig uit en zeker als het straks mooier weer wordt, kan je daar heerlijk zitten! Maar we waren op zoek naar die salsa show. Het zag er van de buitenkant wel apart uit, alsof je in echt in Havana in Cuba loopt (zoals ik het van foto’s ken), maar voor de rest was het niet geschikt om met zijn tweetjes heen te gaan. Misschien is het leuker om met een grote groep daar heen te gaan. Vervolgens wordt je dan overal bijna aangesproken (lees je krijg een menukaart onder je neus) of je niet bij hun wilt eten. Op de heenweg hadden we al wat leuks gezien dus zijn we daar gaan eten. Vervolgens naar een disco gegaan om wat te drinken, maar ook omdat we even een inkak moment hadden in het restaurant. Later eten zoals we dachten en dan uit gaan was ook niet echt een goed idee. Maar in de disco was het wel gezellig. Mensen gaan hier echt voor mij vroeg dansen. Om twaalf uur, half een beginnen ze al. Is wel anders in Spanje waar je pas na 2 uur gaat dansen. En ook het feit dat iedereen danst is erg leuk. Wij besloten ook onze dansmoves maar eens te tonen en binnen 10 seconden stonden er 2 Chilenen naast ons. Was op zich wel grappig want ik had al gezien dat ze dat van plan waren. Maar goed eerst een beetje gedaan als of we geen Spaans spreken, maar daarna ga je toch praten. Het was wel gezellig en hebben ook gedanst. Een van die jongens kon best wel salsa dansen! Ik moet toch oefenen en dit was het moment. Want of we terug gaan naar de salsa tent waar we dinsdag waren weet ik nog niet. Ik wil echt de basis leren, want dat heb ik nooit echt geleerd en dat was daar niet echt zo. En een tent waar we langs liepen voor we gingen eten gaf wel de les zoals ik het zie, alleen was het wat druk. Goed de disco was wel gezellig, maar soms heb je gewoon zin om alleen te dansen. En dat deed ik dan maar ook op een gegeven moment. Ik heb erg veel lol gehad en de muziek was ook redelijk, beetje van alles wat. Juanes, Alejandro Sanz, jaren 80 en 90, Chileense hits. Grappig om te zien dat iedereen uit zijn bol gaat op een Chileens nummer en dat ik dan een beetje om me heen kijk. We waren daar ook de enige buitenlanders! Om 3.15 vond ik het mooi geweest en hebben Jantine en ik een taxi gepakt. De aardige van de 2 Chilenen die bij ons kwamen had ook al gezegd dat we een taxi moesten nemen want het is niet slim om te gaan lopen. Samen hebben we een taxi genomen die eerst Jantine afzette en daarna mij. Het was een ritje van 10 minuten en koste in euro’s 2,60 ongeveer. Daarna eerst gedoucht voor ik mijn schone bedje in ben gedoken, was de eerste keer dat ik uit geweest ben en het is goed bevallen.

De volgende dag lekker uitgeslapen, hoewel ik al om 9.30 wakker werd heb ik heerlijk in mijn bed gelegen, een beetje tv kijken en lezen. In de middag ben ik naar de andere kant van de stad geweest met de metro. Daar is een groot park, Quinta Normal, waar ook allerlei musea zijn. Ik ben in het Museo Nacional geweest. Het was een beetje van alles wat. Een soort aardrijkskundige reis door de tijd, hoe bergen enz. ontstaan en hoe de tempratuur van noord naar zuid Chili zo verschilt. Maar ook opgezette dieren (vond ik wat minder) en mineralen. Ook heb ik 2 mummies gezien. Een was een kind die geofferd is ten tijde van de Incas en de andere was in een kopermijn gevonden en had een groene waas over zich. Heel apart. Hoe het verhaal precies zit, weet ik niet meer, maar het is bijzonder om te zien dat die mummies zo goed bewaard zijn gebleven en dat je ze nu kan zien. Daarna ben ik naar Barrio Brasil geweest. Dat is een wijk waar je best mooie gebouwen hebt en veel studenten wonen er, maar je moet er in de avond niet zijn. Dus op de terugweg ben ik daar even langs geweest en een kopje thee gedronken op een terrasje. Ik vond het niet zo speciaal, maar misschien heb ik niet alles goed gezien en gevonden. Daarna de bus terug genomen en ben ik bij Jantine een kopje thee gaan drinken, het was zo rond half 6. We zijn een beetje onze reis na de stage aan het plannen, want je kan niet alles zien en ik moet voor eind januari in Cuzco, Peru zijn omdat Machu Pichu dicht gaat in februari. Het was zo etenstijd en samen met wat huisgenoten hebben we pizza’s gegeten. Dat was erg gezellig en ook zeer internationaal. Daarna kwamen nog een paar mensen om wat te drinken en binnen 2 uur zaten we met 25 a 30 man in de huiskamer! Een soort spontaan feestje, waar ik weer leuke mensen heb ontmoet, wat als voorbereiding was om uit te gaan. Alleen had ik mijn makkelijke kleding aan om te wandelen en dus ook mijn bergschoenen. Kortom ik was niet gekleed om uit te gaan. Maar ben wel mee gegaan. Ik heb in een lange tijd niet zo een gezellige avond gehad. Heerlijk gedanst en omdat we met een paar jongens waren die we kennen kan je ook wat ontspannender dansen zonder dat je meteen als een prooi wordt gezien door de andere jongens. Er werd alleen maar Spaanstalige muziek gedraaid en dan vooral reggeaton en salsa! Hoe dan ook, zeker als je met een grote groep meiden bent en een paar jongens, proberen andere jongens toch in de groep te komen. Het was wel heel schattig hoe Leo en Alejandro (huisgenoot van Jantine en een vriend van een andere huisgenoot van haar) ons af en toe helpen om netjes van de jongens af te komen of de jongens helemaal weg te houden. Ik heb echt een top avond gehad en het was zo 5.00 dat ik mijn bedje in stapte.

Maar samen met Jantine, Amelie en Julia (Frans en Duits huisgenootje) hadden we afgesproken om naar Pomaire te gaan. Een dorpje op iets meer dan een uur rijden van Santiago waar ze de grootste emapanadas hebben en potten van klei. Toen we de metro instapte, zag ik een jongen die een Ajax shirt aan had. Het was een spontane actie, dus toen ik hem zag, vroeg ik of ik met hem op de foto mocht. Want Ajax is mijn club en dat ik uit Nederland kwam. De foto is gemaakt en we hebben er veel lol om gehad in de metro naar het busstation toe. Even voor de duidelijkheid deze kerel heeft volgens ons op de schaal van knapheid (aangepast aan de Chilenen) wel een bovengemiddeld cijfer, want over het algemeen zijn de Chilense mannen niet echt mooi. Maar goed, de heenreis duurde langer dan ik dacht, want de collectivo stopte best veel. In die dropen zag je veel posters en muren beschilderd met namen van kandidaten voor de burgemeesters verkiezing. Hele huisjes worden in een bepaalde kleur geschilderd om hun man-vrouw te steunen. Dit gaf zeker een Zuid Amerika gevoel. Dat heb je minder in Santiago, dat ik te westers. Het was ook heel opvallend dat er zo veel meer winkels open zijn in deze kleine steden en dorpjes dan in Santiago op zondag. We werden langs de weg afgezet en daarna nog een half uur gelopen en toen kwamen we in het dropje. De omgeving is zo mooi en groen! En het ruikt ook zo anders dan in de stad. Het was erg druk, want op zondag komen ook veel Chilenen naar Pomaire. En natuurlijk trokken we veel bekijks. En zo stonden we ineens met een empanada van 28 kilo in ons hand. Het was weer een gezellige dag, maar aan het einde was ik toch wel moe. Gelukkig konden we een rechtstreekse bus naar Santiago nemen, die nam dan de tolweg. Alleen waren alle zit plaatsen al verkocht toen wij een kaartje wilde kopen. En ik had niet echt zin om nog langer te moeten wachten. Dus toch maar mee gegaan en de hele weg gestaan. Het gaf wel meteen het echte reis gevoel. Ik zal zeker nog wel vaker moeten staan!

Uiteindelijk niet veel uit gerust, maar goed, slapen kan altijd nog! En ik heb echt een gezellig weekend gehad. Ook al vind ik dat de stage voor alles gaat, in het weekend kan je vooral feesten en dingen bezichtigen of uitstapjes maken. De foto’s van deze week komen snel op de weblog, maar daar moet ik voor naar het internet café.

Veel liefs Marinda

Ps 1 Tante Sien en Oom Up, ik hoorde van Suus dat jullie met veel plezier mijn verhaal elke keer lezen, deze keer is er een kleine verrassing bij.
Ps 2 Yvon, je kaartje is aangekomen, dank je wel!